Tüm Forumlar  Kültür - Sanat - Bilim - Yaşam  Diğer Tartışmalar  Benim yazdığım bir şiir :))

Not: Bir yanıt gönderebilmek için kayıtlı olmalısınız.
Kayıt olmak için, burayı tıklayın!

Ekran boyutu: 640 x 480 800 x 600 1024 x 768 1280 x 1024 Kullanıcı Adı: şifre: Biçem Modu: Basit  Yardım  ıstek  Biçem: Font Andale Mono Arial Arial Black Book Antiqua Century Gothic Comic Sans MS Courier New Georgia Impact Lucida Console Script MT Bold Stencil Tahoma Times New Roman Trebuchet MS Verdana   Boyut 1 2 3 4 5 6   Renk Siyah Kırmızı Sarı Pembe Yeşil Turuncu Mor Mavi Bej Kahverengi Turkuaz Lacivert BOrdo Açık Yeşil Mesaj: HTML KAPALI Forum Kodu AÇIK Smiley'ler (Yüz ifadeleri) [quote][i]R_Van Der VAARTTT tarafından yazılan:[/i] [br]Hiç kimse anlayamaz, bilemez Nasıl düştüğümü, nasıl hissettiğimi Kelimeler anlamsız kalıyor, Anlamlı bile olsalar, Mecalim yok halimi anlatmaya, Arkasında ne olduğunu bilmediğim bir maskenin arkasında saklanıyorum. Belki de bu yüzden kendimi kaybediyorum Korkağım, aynaya bakmaktan korkan biri kadar. Kalabalıktan, insanlardan, herşeyden çok korkuyorum, şu ana dek korkmadığım kadar. Hele en çok da kendimden korkuyorum, aylardır farkında olduğum yegane şey bu. Zevk alınmıyorsa hayattan, ne anlamı kaldı yaşamanın, Seni mutlu edecek ufacık birşey bile yoksa, ne anlamı kaldı? Ruhumu kaybettim, bedenimin derinlikleri kuyu gibi Aramaya korkuyorum, çünkü korkağım. Ölesiye korkuyorum kendimden Arkasına saklandığım maske belki de beni korkutan, beni kaybettiren. Ergenliktir, büyüme devridir diyorlar ama, Bunun bu saçmalıklarla alakası olmadığını hissediyorum. Kendimi savaşta esir düşen bir asker kadar umutsuz, Amacı olmayan bir öğrenci kadar tembel, Bahçesinde oyun oynayan çocukları kovmakla meşgul olan bir dede kadar bıkkın, Ve bir ceset kadar ruhsuz hissediyorum. Şu an pes etmiyorsam eğer, Hayatın bir oyun olmadığını bildiğim içindir. Ve biliyorum ki içimde, Esir düşen bir askerin taşıdığı umut, Bir öğütle hayatı değişebilecek amaçsız bir öğrencide olduğu kadar hırs, Eninde sonunda huzura ulaşacağını bilen bıkkın bir dedede olduğu kadar sabır ve heyecan, Ve varlığı meçhul olan bir cesette bulunduğu kadar ruhum var. Bende bunlar varoldukça, Yüreğim ve iyimserliğim ben ölene dek bende varolacaktır. Ve yine biliyorum ki, Tünelin sonunda her zaman küçük bir ışık parıltısı olacak. Hayat değil midir imkansızı bizlere başartan, En umutsuz olduğumuz zamanlarda bile ölümsüz medeniyetler kurduran, Hayat değil midir önümüze her zaman seçenekler koyan, Ve insana seçim yapması için süre tanıyan, Hayat değil midir bizi bugün ağlatan, Yarın sevinçten uçurtan, Allah'a şükrettiren, İnsan değil midir bugün hüzün şiirleri yazan, Yarın unutulmaz destanlara imza atan? Ne kadar kalas biri olduğumu biliyorum, zaten şiir de pek güzel olmadı, saçma bile olabilir. Ama kalemi elime aldım ve kısa sürede biraz düşünerek yazdım işte, yorumlarınızı bekliyorum. :) [/quote]   İmzanızın eklenmesi için seçiniz. Bu konuya abone ol.