Phantasmagoria İncelemesi

     Tekrar selam sevgili okurlar,

     Bu sefer de size eski korku oyunlarından en meşhuru Phantasmagoria serisini tanıtacağım. Sierra'nın çıkardığı bu dehşet oyunu oynarken ağzınız açık kalıyor. İlk babam alıp getirmişti eve. Çok iyi hatırlarım, Compex fuarı dönüşü idi. Kardeşim daha 2 yada 3 yaşında idi (gerçi şimdi 8 yaşında ama). Oyunu eve getirdiğimizde annem oyunun kutusunun bile evde dolanmasını yasaklamıştı. Neden mi? Çünkü kardeşim oyunun kapağından korkuyordu. Evde babamla gizli gizli oynamak zorunda kalırdık. Büyük bir sukunet ve sonsuz bir karanlık içinde tüylerimiz diken diken olana dek. Oyunun her bir karesi insanı korkuların sisli karanlığına sürüklüyordu. Geceyarısında annemle kardeşimin yatmasından sonra gözlerimiz kançanağı oluncaya kadar oynardık bu dehşet oyunu. Her ne kadar korkutucu olsa da, sonunu görmek için sabırsızlanıyorsunuz. Bu yüzden bırakmanız biraz zaman alıyor.

    Şimdi oyunun konusuna bir göz atalım. Şahsen bir Ravenloft oynatıcısı olduğumdan sizi elimden geldiğince konunun içine sokmaya çalışacağım. Bundan sonrasını dikkatlice okumanızı tavsiye ederim.

     Güzel ve şehvetli bir sabah. Kasabadaki meltem rüzgarı, yavaşça okşuyor tenleri kışkırtırcasına. Kasaba halkı da günün ağırması ile günlük işleri yapmaya koyulmuştu bile. Kasaba dışındaki eski ve büyük ev, büyük bir sabırsızlıkla yeni sahipleri ile tanışmayı bekliyordu usulca ve korkutucu görüntüsü ile. Ufak ve son model bir araba yaklaştı şehvetli evin yanına toprak yolu birbirine katarak. Evin sahipleri idi büyük ihtimal. Araba yavaşladı, yavaşladı... ta ki durana dek. Sonra içeriden altın sarısı saçları, deniz mavisi gözleri olan genç bir bayan ve koyu ve uzun saçlı, saçlarını arkadan toplamış, gayet yakışıklı bir genç çıktı. Daha yeni evlenmiş evin yeni sahipleriydi bunlar. Büyük bir mutlulukla eve girdiler onları bekleyen dehşetin farkında olmaksızın...

     Korkunç evde geçirilen tehlikesiz bir geceden sonra yeni karı-koca, kahvaltılarını etmek için mutfaktaki yerlerini almışlardı bile. Fakat evin reisinin çok işi olmalı ki yarım yamalak edilen bir kahvaltı sonrası güzel karısını öpüp son hızı ile dışarı fırladı. Ardında bir çift yaşlı göz ile. Evde yalnız kalan karısı eve alışmak için küçük bir gezinti yapmaya karar verir. Küçük bir dolaşmadan sonra evde ufak tefek farklılıklar görür. Fakat dediğim gibi sadece görmekle yetinir. Farketmez.

     Evde geçen birkaç gün içinde ev marifetlerini göstermeye başlamıştır bile. Bebek ağlamaları, değişen resimler, çığlıklar. Genç kız kafayı üşütmek üzeredir. Beynindeki soru işaretleri, içindeki korku ile bir olup onu uçuruma sürüklüyor sanki. Kocasının ona olan tavırlarının olumsuz yönde etkilenmesi de, evin marifetlerinden sadece biri. Kahretsin, ne biçim bir yer burası! Artık kadının kafasında tek birşey vardır. Bu kahrolası evden bir an önce kurtulmak. Fakat bu o kadar kolay değildir. Kocası, evdeki kötü ruh tarafından ele geçirilmiştir. Tabii o bunu bilmiyor. O sadece kocasını da alıp bu kahrolası, pislik yerden gitmek istiyor. Sonradan bunu öğrenmesi, onu dehşet dolu ve karanlık bir maceraya sürüklüyor.

     Genç kızın evde yaptığı araştırmalar ve kocasını geri getirme çabası, evdeki kötü ruhun tepesinin atmasına neden oluyor ki bu da dolayısıyla kocasının ölümü ile sonuçlanıyor. Kahretsin bu da ne? Kocasının kanlı cesedini elinde tutan büyük, dehşet verici ve pis bir yaratık. İblis. Ateşin oğlu. Lucifer. Nasıl çağırırsanız çağırın.Ben şeytan diye çağırıyorum. Bütün ihtişamı ile duruyor genç kızın önünde. Genç kızın korkusu benliğini ele geçiriyor bir süre. Kocasının ölüsü, yaratığın ölüm saçan gözleri, kan kokan nefesi, dondurup bırakıyor onu adeta. Fakat olan oldu. Onu geri nasıl göndereceğini biliyor. Kendi benliği ve iradesi korkularından daha güçlü genç kızın. Hemen bodrum katına kaçıyor evin. Tabii ki şeytan da peşinden ortalığı yakıp yıkarak. Nefes nefese koşuyor bodrumun karanlık tünellerinde genç kız. Geriye bakmak istiyor, fakat arkadan gelen bağırışlar ve şeytanın pis çığlıkları engelliyor bunu.