|
| Yazar |
 Konu  |
|
RoM3o
Seçkin Üye
Turkey
İleti 1373 |
 İletim - 19/12/2009 : 13:21:49
|
Elma Şekeri
Bir festival gibi gelir hayat başlarda. Kocaman palyaçolar, atlı karıncalar, neşeli yüzler, sihirbazlar, kocaman tatlı ve sulu elma şekerleri satan tonton ihtiyarlar. Nede çok seversin o elma şekerini. Eline aldığın ilk saniye içini kaplayan hüzün nede trajikomiktir. Çünkü her yeni bir elma şekeri aldığında artık aklına gelen ilk şey odur. "Birazdan bu güzellik bitecek." O minicik aklın nasıl olmuşsa empoze etmiştir onu kendine.
Anlamaya başlarsın başı olan her mutluluğun birde sonu olacaktır. Mutluluk sandığın her duygunun temelinde başka bir acının boşluğunu doldurmak olduğunu artık bilirsin bir şekilde. Ama susarsın.. Yalan söylersin kendine masumca. "Hayır, bitmicek." dersin tek nefeste. ( Bilirsin o bitince elinde sapı kalacaktır sadece :] ) Gün gelir elma şekerinin acı tadı gelmeye başlar ağzına. Bitimine yakın almaya başlarsın her seferinde bu tadı. Artık bırakman gerektiğini anlarsın diline bu tat geldiğinde, ama yapamazsın. O küçük çocuğun kalbinde beslediği bu naif sevgi bir gün bir insana karşı gelişmeye başlar. Aşk olur adı, sevda olur. Kalbini felç eden yüzü garip bir tat bırakır gönlünde. Konuşmak ızdıraba, düşünmek bataklığa dönüşür. Düşündükce kaybolursun hayallerinde. İsmi dudaklarından her döküldüğünde titreyen kalbinin acısını en derininde hissedersin. Aşıklarda yalancıdır. Gerçekleri itiraf edemez kendine. And olsun utanır melekler onu gördüğünde. "Biz miyiz gerçek melek?" diye.. Elma şekeri gibi tatlı dersin kendi kendine. Tekrarlarsın. Hoşuna gider bu ve durmadan tekrarlarsın. Ancak hatırlarsan biteceğini, anlarsın bir gün gideceğini. Arzusuz ve istemsiz bir teşekkür merasimi ile biter herşey. Başkalarının rüyasına bile girmesinden korkarken kendi hayatından çekip gidişini izlersin usulca ve sessizce. Ona olan sonsuz orucun başlıyor artık.. Yazmak istemiyorsun artık, kalem kendisi koşuyor..
İ.Ö. :)
|
Member Since ~ 2004
God is busy, May i help u? :)
|
 |
|
|
RoM3o
Seçkin Üye
Turkey
İleti 1373 |
İletim - 07/01/2010 : 21:26:40
|
Anestezi
Yakınlarda bir film izlemiştim. Anestezi isminde. Tıpta nadir olan bir hastalığı taban almış bu filmde ölümüne güvenmek, bir insanı sevmek fakat aynısını ondan görememek nasıl birşey onu çok ağır bir şekilde işlemiş. Anestezik farkındalık denilen bu hastalıkta, narkozu yedikten sonra vücut uyuşma moduna girdiği sanılıyor. Tüm vücut adeta felç oluyor ancak bedenin her türlü acıyı, ısıyı, nemi hissediyor. İşte buna anestezik farkındalık deniyor.Uyuştuğun halde tüm acıyı iliklerine kadar hissedebilmek.
Şimdi nereye bağlanacak bu konu diye düşünüyorsunuz. Filmi izledikten sonra aşkı ona buna bağlamayı bırakıyorsunuz artık. Direkt "Aşk = Anestezik Farkındalık" demeye başlıyorsunuz. Tüm acıyı hissediyorsun ama bunu durdurmak için elinden hiçbirşey gelmiyor. Açık kalp ameliyatı oluyorsun, kalbini söküp alıyorlar. Uyuşturduğunu sanıyor seni, farketmediğini ve acı çekmediğini sanıyor. Oysa ki sen bütün acıyı hissediyorsun. Ayak parmaklarından saç tellerine kadar her yerinde hissediyorsun bu acıyı. Birinin senin orda olduğunu anlaması için elinden geleni yapıyorsun. Çırpınıyorsun. Bir damla göz yaşım akarsa belki görürde uyanık olduğumu fark eder diyorsun. Ama olmuyor. Yüzüne bile bakmıyor ki. Artık içinden geçirdiğin tek cümle "öleceksem, onun elinden olacak daha ne istiyorum ki" olmaya başladığında anlıyorsun sonun yaklaştığını. Defalarca bayılıyorsun acıdan, kurtarıyorsun kendini bir anlığına. Aklın başına geliyor zannediyorsun. Fakat masum bir gülüşü ile seni tekrar ayıltıyor. Sana hiç acımıyor. Oda bilmiyor ki senin öyle olduğunu. Doktorlar bile ameliyat bittikten sonra herşeyin farkına varırken sen nasıl onun bunu farketmesini bekliyorsun ki? Sadece bittiğinde ..
İ.Ö. :) |
Member Since ~ 2004
God is busy, May i help u? :)
|
|
|
|
Hasan Bozoğlu
Yeni Üye
Turkey
İleti 1 |
İletim - 17/03/2010 : 21:22:51
|
| Çok güzeller. Teşekkürler. |
|
|
|
EnEsO
Üye
Turkey
İleti 50 |
İletim - 20/03/2010 : 19:37:32
|
Ben Kimim
Bazen hayattan sıkıldığım oluyor.İşte ozaman kafamı dağıtacak şeyi arıyorum.Kendimi.Zihnimin derinliklerine inip bilmeyipte bildiklerimi görmeyipte gördüklerimi arıyorum.Hayal kuruyor düşünüyor planlıyor ama gerçekleştiremiyorum.Konuşuyor çabalıyor merak ediyor tasarlıyor ama ginede sonuca ulaşamıyorum.Ben kimim bir türlü çözemiyorum.Ben bir insanmı yoksa hayvanmı yoksa ikisimiyim bilmiyorum.Bendeki düşünme planlama gerçekleştirme hayal kurma ve zeka insan yaparken dehşet öfke saldırganlık kızgınlık hayvan yapıyor.Dünyada 3 tür bilinir.Hayvanlar bitkiler ve insanlar.Ama aslında iki tür vardır hayvanlar ve bitkiler.Kendime hayvan diyip yada başkalarına hakaret etmiyorum.Kendi kafamdaki kimliğimi çıkarmaya çalışıyorum.Ben kimim halen Bulamıyorum.Vahşet korku öfke saldırganlık küfür kızgınlık bunlar olurken kendimi insan olarak düşünemiyorum.Bizlerde biyolojik olarak bana göre birer hayvanız.Kanıtım yok.Bir düşünce.Her gün haberlerde duyduğum cinayet haberleri beni bu teoriye sürüklüyor.Bütün sıkıntıların sebebi bizleriz içimizdeki hayvan |
Bazen diyorum
Keşke çocuk olmasaydım
Düzgün bir hayatım olmadı.
Çocuğum diye ciddiyete alan olmadı.
Kardeşlerim bitti
Sıra bana geldi
5 senelik ömrüm ziyan oldu gittiBazen diyorum
Keşke çocuk olmasaydım
Düzgün bir hayatım olmadı.
Çocuğum diye ciddiyete alan olmadı.
Kardeşlerim bitti
Sıra bana geldi
5 senelik ömrüm ziyan oldu gitti |
|
|
|
RoM3o
Seçkin Üye
Turkey
İleti 1373 |
İletim - 23/03/2010 : 19:31:50
|
| Madem burda edebiyat yapmaya çalışıyoruz o zaman biraz Türkçe'mize dikkat edelim :) "Gine" değil "yine" olacak. :) Güzel yazı ama, eline sağlık. |
Member Since ~ 2004
God is busy, May i help u? :)
|
|
|
|
Konu |
|
|
|
|
Beğendiğimiz Yazılar(ımız)
