Bir zamanlar yeryüzündeki bütün krallıklar dertsiz üzüntüsüz mutlu mesut yaşıyordu.Aralarında son 200 yıldır hiç savaş yapmamaları ve sürekli yaptıkları seyahatler onları birbirine daha çok bağlıyor sanki aynı milletin insanı gibi hissettiriyordu.Ama bu uzun sürmedi.Bu durumdan sıkılan şeytan Dünya'daki kötülüğün giderek azaldığını her görünce ölümüne daha çok yaklaşıyordu.Melekler ona Dünya bu durumda giderse "İblis sonunun başlangıcına az kaldı" dediler.Ama Şeytan yani İblis bu durumu hazmedemiyordu.Yapması gereken Dünya'ya kötülük yapmak değil onu kökünden değiştirmekti.Bunu yapıcağından çok emindi.Şeytan Dünya'ya 500 zabaniyle indi. Önüne gelen krallıkları yıkıp geçen bu ordu doğa üstü güclerede sahip olduğundan yenilmezdi.Ama merhametli RAbbimiz bu duruma el koydu.Dünya'ya cennnetinden 500 melek gönderdi Cebrail İle birlikte.Azrail'i gönderse daha iyi olucaktı ama onun gücü Dünya'daki insanlarada zarar verebilirdi.Yeryüzüne insan şeklinde inen bu ordudan Şeytan'ın haberi yoktu.Cebrail gelecekte müslümanlığı en iyi yayabilecek topraklara indir.Türkiye'ye.Yere indiği an bastığı topraktan büyük güller bitkiler ve ağaçlar çıkmaya başladı.Tek dokunuşla indiği 6 kilometrelik alanı cennete dönüştürmüştü sanki.Orası onların evi olacaktı.Kutsal Mekanları.Onlar Oraya "Cennet Vadisi" dediler.Yeryüzüne inen cebrail ve melekler 1 gün sonra insanların arasına kaynaşmaya girdi.Ozamanlar Türkiye Topraklarında fazla devlet yoktu.Bizans İmparatorluğu vardı sadece.Cebrail ve adamları sapıtmış bizans askerlerinin insanlarının şehrinde kaybolup araştırmaya başladılar.Kim Cebrail'in insan suretini görse ona hayran kalırdı.Meleklerde nerden geçse güzel bir koku ve insan içinde huzur bırakırdı.Gece vakti olunca Cebrail ve melekleri Cennet Vadisi'ne çekildi.Orda insanlar hakkında öğrendiklerini birbirleriyle paylaşıp insanları anlamaya çalıştılar.Gece boyuncada Şeytan'ın ordusu Tamamiyle Avrupa'yı kontrolü altına almıştı.İnsanlar ne kadar iyi olsada sapıtmış Avrupalılar gerçek ilaha inanmadığından içlerinde halen bir kötülük vardı.Cebrail'de o gece göğe yükselmiş bulutların üstünde öyle hızlı ilerliyorduki 2 saniyede Avrupa'ya vardı.Şeytan'ın bastığı her toprak kuruyor gökyüzünde karabulutlar beliriyordu.Sonra o gece gökyüzünde zabaniler nur gibi parlayan bir şey gördü.Okadar parlaktiki bütün yeryüzünü aydınlatabilirdi.Bu Cebrail'di.Sert bir şekilde yeryüzüne indi.Zabanilerin arasına.İndiğinde etrafındaki zabaniler toz taneciğine dönüşüp havada uçuşarak kayboldu.Cebrail üstünde Allah'ın adını imzasını taşıyan bir melek olduğundan zabaniler ona bakmaya bile cüret edemezdi.Attığı her adımda toprağı canlandıran Cebrail Şeytan'ın tam karşısına gelene kadar ilerledi.O ilerlerken ona bakan zabaniler toz olup uçtu.Cebrail Şeytan'ın önüne gelince durdu.Şeytan ona bakmaya çalışıyor ama yüzü yere eğiliyor bakamıyordu.Aklından onla ilgili ne zaman kötü bir şey geçirse büyük bir ağrı saplanıyordu kafasına.
Şimdilik bu kadar devamı gelicek
Bazen diyorum Keşke çocuk olmasaydım Düzgün bir hayatım olmadı. Çocuğum diye ciddiyete alan olmadı. Kardeşlerim bitti Sıra bana geldi 5 senelik ömrüm ziyan oldu gittiBazen diyorum Keşke çocuk olmasaydım Düzgün bir hayatım olmadı. Çocuğum diye ciddiyete alan olmadı. Kardeşlerim bitti Sıra bana geldi 5 senelik ömrüm ziyan oldu gitti
EnEsO'dan Bir Hikaye
İletim - 21/03/2010 : 11:49:27
